![[-]](https://www.occupationalhealth.ir/images/netpen/collapse.png "[-]")
ﺿﻤﯿﻤﻪ A: ﺳﺮﻃﺎن زاﯾﯽ APPENDIX A: Carcinogenicity
امروزه جامعه به مواد شیمیایی و فرایندهای صنعتی که باعث سرطان یا افزایش ریسک ابتلا به سرطان می‌شوند، توجه و حساسیت روزافزونی دارد. روش‌های بسیار پیچیده ارزیابی بیولوژیکی و استفاده از مدل‌های پیچیده ریاضی برای تعیین سطح ریسک سرطان زایی عوامل مختلف در بین شاغلین، منجر به تفاسیر و اختلاف نظرهایی در بین متخصصان جهت تعیین قابلیت سرطان زایی و یا اینکه حداکثر مقدار مجاز مواجهه با آنها شده است. با در نظر گرفتن جنبه‌های مختلف روش طبقه بندی قابلیت سرطان زایی عوامل مختلف ارائه شده توسط ACGIH در این بخش معرفی می‌گردد. بر اساس این روش عوامل سرطانزا به گروه‌های زیر طبقه بندی می‌شوند:
A1- سرطانزای تائید شده انسانی: بر اساس مدارک مستدل از طریق مطالعات اپیدمیولوژیکی ماده شیمیایی برای انسان سرطانزا می‌باشد.
A2- مشکوک به سرطانزایی در انسان: اطلاعات کیفی مربوط به سرطانزایی ماده شیمیایی در حد کفایت مورد قبول قرارگرفته است ولی در اطلاعات ارائه شده کمبودهایی به شرح زیر وجود دارد که باعث تردیدهایی در تأثیر سرطانزایی قطعی ماده شیمیایی در انسان می‌گردد:
الف- اطلاعات متناقض
ب- اﻃﻼﻋﺎت ﻧﺎﻗﺺ از ﻟﺤﺎظ ﮐﻤﯿﺖ
ج- ماده شیمیایی در مطالعات انجام شده بر روی حیوانات آزمایشگاهی سرطانزا می‌باشد و شرایط خاص سم‌شناسی ماده[ (دوز) ﻫﺎ، (راه) ﻫﺎي تماس، (اندام) ﻫﺎي مورد هدف، نوع بافت و مکانیزم (های) اثرات وارده] مشابهت لازم با مواجهه‌های شغلی کارگران را دارا می‌باشد.
به‌طور کلی طبقه‌بندی A2 در شرایطی به‌کار می‌رود که شواهد سرطانزایی انسانی یک عامل محدود بوده اما شواهد کافی در مورد سرطانزایی آن عامل در حیوانات آزمایشگاهی مشابه انسان موجود باشد.
A3- سرطانزای تأیید شده برای حیوان با ارتباط ناشناخته بر انسان: عواملی که سرطانزایی آنها برای حیوانات آزمایشگاهی در یک دوز نسبتاً زیاد با یک روش(ﻫﺎ)، محل (های) اثر، سوابق و مکانیسم‌هایی که ممکن است چندان مرتبط با مواجهه شاغلین نباشد، به اثبات رسیده است. مطالعه‌های اپیدمیولوژیکی موجود، افزایش ریسک سرطانزایی انسانی این عوامل را تأیید نمی‌کنند. شواهد موجود سرطانزایی این عوامل را در شرایط معمول مواجهه تأیید نمی‌کنند مگر مواجهه تحت شرایط غیرمعمول، با روش‌های غیرمحتمل و حدود مواجهه غیرطبیعی باشد.
A4- غیرقابل طبقه‌بندی به عنوان یک عامل سرطانزای انسانی: عواملی که نگرانی‌هایی را در مورد سرطان زایی برای انسان پدید آورده است اما به دلیل کمبود داده‌ها امکان ارزیابی جامع در مورد آنها وجود ندارد. این مواد به علت فقدان اطلاعات کافی نمی‌تواند به طور صحیح مورد ارزیابی قرار گیرد. مطالعه‌های انجام‌شده بر روی بافت زنده و بر روی حیوانات آزمایشگاهی، شواهدی از سرطانزایی این مواد را به طوری که بتوان آنها را در یکی از گروه‌های قبلی طبقه‌بندی نمود، ارائه نشده است.
A5- مشکوک نبودن به عنوان یک عامل سرطانزای انسانی: عواملی هستند که بر اساس مطالعه‌های جامع و صحیح اپیدمیولوژیکی، مشکوک به سرطان زایی در انسان نمی‌باشند. این مطالعه‌های اپیدمیولوژیکی دارای جامعیت لازم، پیگیری مناسب برنامه پژوهشی و با سوابق مواجهه شغلی قابل اطمینان در دوزهای زیاد بوده است. تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات به‌دست آمده از این پژوهش‌ها نشانگر عدم افزایش ریسک سرطانزای انسانی در اثر مواجهه با این عوامل می‌باشد و یا هیچ اطلاعاتی در مورد سرطان زایی آنها بر روی حیوانات آزمایشگاهی موجود نمی‌باشد. موادی که هیچ‌گونه داده‌ای در مورد سرطان زایی انسانی یا حیوانی برای آنها گزارش نشده است لقب بدون سرطان زایی را به خود اختصاص داده‌اند.
مواجهه‌های شغلی با عوامل سرطانزا باید در حداقل میزان نگه‌داشته شود. کارگرانی که با سرطان‌زاهای طبقه A1 بدون حد مجاز مشخص، مواجهه دارند می‌بایست به طور صحیح برای حذف بیشترین حد ممکن هنگام مواجهه با این مواد تجهیز شوند. برای سرطان‌زاهای A1 با حد مجاز (OEL) مشخص و سرطان‌زاهای گروه A2 و A3، مواجهه کارگر از کلیه روش‌ها می‌بایست به طور دقیق کنترل شود تا در نهایت مواجهه تا حد ممکن کمتر از OEL شود.
امروزه جامعه به مواد شیمیایی و فرایندهای صنعتی که باعث سرطان یا افزایش ریسک ابتلا به سرطان می‌شوند، توجه و حساسیت روزافزونی دارد. روش‌های بسیار پیچیده ارزیابی بیولوژیکی و استفاده از مدل‌های پیچیده ریاضی برای تعیین سطح ریسک سرطان زایی عوامل مختلف در بین شاغلین، منجر به تفاسیر و اختلاف نظرهایی در بین متخصصان جهت تعیین قابلیت سرطان زایی و یا اینکه حداکثر مقدار مجاز مواجهه با آنها شده است. با در نظر گرفتن جنبه‌های مختلف روش طبقه بندی قابلیت سرطان زایی عوامل مختلف ارائه شده توسط ACGIH در این بخش معرفی می‌گردد. بر اساس این روش عوامل سرطانزا به گروه‌های زیر طبقه بندی می‌شوند:
A1- سرطانزای تائید شده انسانی: بر اساس مدارک مستدل از طریق مطالعات اپیدمیولوژیکی ماده شیمیایی برای انسان سرطانزا می‌باشد.
A2- مشکوک به سرطانزایی در انسان: اطلاعات کیفی مربوط به سرطانزایی ماده شیمیایی در حد کفایت مورد قبول قرارگرفته است ولی در اطلاعات ارائه شده کمبودهایی به شرح زیر وجود دارد که باعث تردیدهایی در تأثیر سرطانزایی قطعی ماده شیمیایی در انسان می‌گردد:
الف- اطلاعات متناقض
ب- اﻃﻼﻋﺎت ﻧﺎﻗﺺ از ﻟﺤﺎظ ﮐﻤﯿﺖ
ج- ماده شیمیایی در مطالعات انجام شده بر روی حیوانات آزمایشگاهی سرطانزا می‌باشد و شرایط خاص سم‌شناسی ماده[ (دوز) ﻫﺎ، (راه) ﻫﺎي تماس، (اندام) ﻫﺎي مورد هدف، نوع بافت و مکانیزم (های) اثرات وارده] مشابهت لازم با مواجهه‌های شغلی کارگران را دارا می‌باشد.
به‌طور کلی طبقه‌بندی A2 در شرایطی به‌کار می‌رود که شواهد سرطانزایی انسانی یک عامل محدود بوده اما شواهد کافی در مورد سرطانزایی آن عامل در حیوانات آزمایشگاهی مشابه انسان موجود باشد.
A3- سرطانزای تأیید شده برای حیوان با ارتباط ناشناخته بر انسان: عواملی که سرطانزایی آنها برای حیوانات آزمایشگاهی در یک دوز نسبتاً زیاد با یک روش(ﻫﺎ)، محل (های) اثر، سوابق و مکانیسم‌هایی که ممکن است چندان مرتبط با مواجهه شاغلین نباشد، به اثبات رسیده است. مطالعه‌های اپیدمیولوژیکی موجود، افزایش ریسک سرطانزایی انسانی این عوامل را تأیید نمی‌کنند. شواهد موجود سرطانزایی این عوامل را در شرایط معمول مواجهه تأیید نمی‌کنند مگر مواجهه تحت شرایط غیرمعمول، با روش‌های غیرمحتمل و حدود مواجهه غیرطبیعی باشد.
A4- غیرقابل طبقه‌بندی به عنوان یک عامل سرطانزای انسانی: عواملی که نگرانی‌هایی را در مورد سرطان زایی برای انسان پدید آورده است اما به دلیل کمبود داده‌ها امکان ارزیابی جامع در مورد آنها وجود ندارد. این مواد به علت فقدان اطلاعات کافی نمی‌تواند به طور صحیح مورد ارزیابی قرار گیرد. مطالعه‌های انجام‌شده بر روی بافت زنده و بر روی حیوانات آزمایشگاهی، شواهدی از سرطانزایی این مواد را به طوری که بتوان آنها را در یکی از گروه‌های قبلی طبقه‌بندی نمود، ارائه نشده است.
A5- مشکوک نبودن به عنوان یک عامل سرطانزای انسانی: عواملی هستند که بر اساس مطالعه‌های جامع و صحیح اپیدمیولوژیکی، مشکوک به سرطان زایی در انسان نمی‌باشند. این مطالعه‌های اپیدمیولوژیکی دارای جامعیت لازم، پیگیری مناسب برنامه پژوهشی و با سوابق مواجهه شغلی قابل اطمینان در دوزهای زیاد بوده است. تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات به‌دست آمده از این پژوهش‌ها نشانگر عدم افزایش ریسک سرطانزای انسانی در اثر مواجهه با این عوامل می‌باشد و یا هیچ اطلاعاتی در مورد سرطان زایی آنها بر روی حیوانات آزمایشگاهی موجود نمی‌باشد. موادی که هیچ‌گونه داده‌ای در مورد سرطان زایی انسانی یا حیوانی برای آنها گزارش نشده است لقب بدون سرطان زایی را به خود اختصاص داده‌اند.
مواجهه‌های شغلی با عوامل سرطانزا باید در حداقل میزان نگه‌داشته شود. کارگرانی که با سرطان‌زاهای طبقه A1 بدون حد مجاز مشخص، مواجهه دارند می‌بایست به طور صحیح برای حذف بیشترین حد ممکن هنگام مواجهه با این مواد تجهیز شوند. برای سرطان‌زاهای A1 با حد مجاز (OEL) مشخص و سرطان‌زاهای گروه A2 و A3، مواجهه کارگر از کلیه روش‌ها می‌بایست به طور دقیق کنترل شود تا در نهایت مواجهه تا حد ممکن کمتر از OEL شود.