09-21-2019، 05:36 PM
جلسه دفاع از پایان نامه خانم اعظم صالحی دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت حرفهای دانشگاه علوم پزشکی اصفهان تحت عنوان
« بررسی ارتباط دز موثر تجمعی پرتو با غلظت ۸- هیدروکسی ۲-دئوکسی گوانوزین در ادرار پرتو کاران شاغل در بیمارستانهای اصفهان، روز چهارشنبه ۲۷ شهریور ماه ۹۸ در دفتر گروه مهندسی بهداشت حرفهای برگزار شد
چکیده:
مقدمه: از آنجایی که پرسنل شاغل در گروههای مختلف پرتو کار بیشترین تماس با اشعه یونیزان را دارند، بررسی میزان استعداد ابتلا به سرطان در این قشر از ضرورت بالایی برخوردار است. بنابراین مطالعه حاضر با هدف اندازهگیری سطح ۸-OHdG در ادرار پرتو کاران به عنوان بیومارکر آسیب اکسیداتیو و مقایسه آن با میزان دز موثر تجمعی پرتو انجام گرفت.
مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی ۷۰ نمونه جهت مطالعه انتخاب شدند. ابتدا نتایج فیلم بج از بیمارستانها جمع آوری گردید و طبق فرمول مربوطه دز موثر تجمعی پرتو به دست آمد. سپس در پایان شیفت کاری از هردو گروه نمونه ادرار جهت تعیین غلظت ۸-OHdG گرفته شد.نمونهها به روش SPE(solid-phase extraction) استخراج شدند و بعد از آن غلظت ماده مذکور توسط دستگاه GC/MS قرائت گردید.نهایتاً دادههای حاصل از تعیین غلظت ۸-OHdG و دز موثر تجمعی پرتو از طریق نرم افزار SPss تحلیل شد.
یافتهها: نتایج به دست آمده نشان داد که پرتویونیزان ضمن اینکه بر افزایش سطح ۸-OHdG به عنوان یکی از بیومارکرهای اکسیداتیو در بدن پرتو کاران تأثیر داشته است، بلکه سطح ۸-OHdG در بدن پرتو کاران با میانگین دز موثر تجمعی پرتو در ۳۰ دوره گذشته و ۶ دوره گذشته نیز ارتباط مستقیم دارد.
نتیجهگیری: رعایت اصول حفاظت پرتویی از سوی پرتو کاران منجر به کاهش پرتوگیری و به نوبه خود موجب کاهش سطح استرس اکسیداتیو ندر نتیجه کاهش اثرات احتمالی پرتو میگردد.
کلمات کلیدی: پرتوکاران، دز موثرتجمعی پرتو، ۸- هیدروکسی-۲ دئوکسی گوانوزین
« بررسی ارتباط دز موثر تجمعی پرتو با غلظت ۸- هیدروکسی ۲-دئوکسی گوانوزین در ادرار پرتو کاران شاغل در بیمارستانهای اصفهان، روز چهارشنبه ۲۷ شهریور ماه ۹۸ در دفتر گروه مهندسی بهداشت حرفهای برگزار شد
چکیده:
مقدمه: از آنجایی که پرسنل شاغل در گروههای مختلف پرتو کار بیشترین تماس با اشعه یونیزان را دارند، بررسی میزان استعداد ابتلا به سرطان در این قشر از ضرورت بالایی برخوردار است. بنابراین مطالعه حاضر با هدف اندازهگیری سطح ۸-OHdG در ادرار پرتو کاران به عنوان بیومارکر آسیب اکسیداتیو و مقایسه آن با میزان دز موثر تجمعی پرتو انجام گرفت.
مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی ۷۰ نمونه جهت مطالعه انتخاب شدند. ابتدا نتایج فیلم بج از بیمارستانها جمع آوری گردید و طبق فرمول مربوطه دز موثر تجمعی پرتو به دست آمد. سپس در پایان شیفت کاری از هردو گروه نمونه ادرار جهت تعیین غلظت ۸-OHdG گرفته شد.نمونهها به روش SPE(solid-phase extraction) استخراج شدند و بعد از آن غلظت ماده مذکور توسط دستگاه GC/MS قرائت گردید.نهایتاً دادههای حاصل از تعیین غلظت ۸-OHdG و دز موثر تجمعی پرتو از طریق نرم افزار SPss تحلیل شد.
یافتهها: نتایج به دست آمده نشان داد که پرتویونیزان ضمن اینکه بر افزایش سطح ۸-OHdG به عنوان یکی از بیومارکرهای اکسیداتیو در بدن پرتو کاران تأثیر داشته است، بلکه سطح ۸-OHdG در بدن پرتو کاران با میانگین دز موثر تجمعی پرتو در ۳۰ دوره گذشته و ۶ دوره گذشته نیز ارتباط مستقیم دارد.
نتیجهگیری: رعایت اصول حفاظت پرتویی از سوی پرتو کاران منجر به کاهش پرتوگیری و به نوبه خود موجب کاهش سطح استرس اکسیداتیو ندر نتیجه کاهش اثرات احتمالی پرتو میگردد.
کلمات کلیدی: پرتوکاران، دز موثرتجمعی پرتو، ۸- هیدروکسی-۲ دئوکسی گوانوزین